Τα στοιχεία για τη Ζάκυνθο είναι σποραδικά, ξέρουμε όμως ότι το 1522 ζούσαν στο νησί 30 Εβραϊκές οικογένειες. Το 1702 η κοινότητα διέθετε δύο συναγωγές, τη Ζακυνθινή και την Κρητική, που ονομάστηκε έτσι από τους πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί από την Κρήτη, όταν αυτή καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1669. Μόνο η πρώτη από τις δύο σώζεται σήμερα, παρά τις σοβαρές ζημιές που υπέστη στον καταστροφικό σεισμό του 1953.
Όταν οι Γερμανοί αντικατέστησαν τις Ιταλικές Δυνάμεις Κατοχής, το 1943, απαίτησαν από το Δήμαρχο και το Μητροπολίτη του νησιού να τους παραδώσουν κατάλογο με τα ονόματα όλων των Εβραίων της Ζακύνθου. Την επόμενη ημέρα ο Γερμανός διοικητής έλαβε μια λίστα με μόνο δύο ονόματα: του Μητροπολίτη Χρυσόστομου και του Δημάρχου Καρρέρ. Όλες οι Εβραϊκές οικογένειες είχαν ειδοποιηθεί και κατέφυγαν στα χωριά του νησιού όπου τους έκρυψαν οι ντόπιοι. Εβδομήντα από αυτούς παρέμειναν κρυμμένοι ενώ 275 μέλη της κοινότητας εντάχθηκαν στις δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης. Ούτε ένας από τους Εβραίους του νησιού δε χάθηκε στο Ολοκαύτωμα.
Μεταπολεμικά, η κοινότητα άρχισε να μαραζώνει λόγω της μετανάστευσης. Πολλοί εγκατέλειψαν το νησί μετά το σεισμό του 1953. Σήμερα δεν υπάρχει Εβραϊκή παρουσία στη Ζάκυνθο.
