Από τις παλαιότερες εβραϊκές κοινότητες στην Κεντρική Ελλάδα, με ιδιαίτερο ιστορικό ενδιαφέρον. Κατά τη διάρκεια του πολέμου βρέθηκε στην Ιταλική ζώνη κατοχής. Λίγους μήνες αφότου πέρασε στα χέρια των Γερμανών, όσοι από τους 520 Εβραίους κατοίκους της πόλης δεν είχαν διαφύγει, συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης. Εκεί χάθηκε το 30% των μελών της κοινότητας και μόνο 10 άτομα κατόρθωσαν να επιστρέψουν.
Προπολεμικά, η Κοινότητα διατηρούσε τρεις συναγωγές (των Ρωμανιωτών, των Σεφαραδιτών και των Σικελών) που αντιστοιχούσαν σε κάθε μία από τις ομάδες που απάρτιζαν την κοινότητα. Κατά τη διάρκεια της Kατοχής η πρώτη (και μεγαλύτερη) από αυτές μετατράπηκε από τους Γερμανούς σε στάβλο, αλλά παρά τις ζημιές, ήταν η μόνη που σώθηκε και λειτουργεί μέχρι σήμερα.
Μετά το Ολοκαύτωμα ο Εβραϊκός πληθυσμός της πόλης συρρικνώθηκε ακόμη περισσότερο, λόγω εσωτερικής κυρίως μετανάστευσης. Το σχολείο έκλεισε τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Σήμερα η Κοινότητα αριθμεί περίπου 40 άτομα. Το νεκροταφείο της πόλης παρουσιάζει ενδιαφέρον, με επιτάφιες επιγραφές που έχουν ηλικία άνω των 450 ετών.
