Η ρωμανιώτικη Κοινότητα χρησιμοποιούσε την επονομαζόμενη Scuola Greca ή Tempio Greco – Ελληνικό Ναό. Χρονολογείται από τις αρχές του 17ου αιώνα και είναι και η μόνη που σώθηκε από το βομβαρδισμό του 1943 και παραμένει λειτουργική. Είναι κτισμένη και αυτή κατά τον βενετσιάνικο τρόπο, με το χαμηλοτάβανο ισόγειο να στεγάζει τα κοινοτικά γραφεία και βοηθητικούς χώρους ενώ πίσω στην αυλή υπάρχει χώρος για την κοινοτική σουκκά, για τον εορτασμό της Σκηνοπηγίας, καθώς και χώρος πλύσης και προετοιμασίας των νεκρών για την ταφή. Η συναγωγή καθεαυτή βρίσκεται στον πρώτο, ιδιαίτερα ψηλοτάβανο όροφο. Το μπαλκόνι του γυναικωνίτη, που δεν είναι πλέον προσβάσιμο, είχε είσοδο από ξεχωριστή, εξωτερική σκάλα. Το εσωτερικό της είναι ανοιχτό, χωρίς κολώνες, με διπολική αξονική διαρρύθμιση: το τρουλωτό Εχάλ στον ανατολικό τοίχο και το Βήμα στον ανατολικό. Αμφότερα είναι ξύλινα με κολώνες, διακοσμημένες σε νεοκορινθιακό ρυθμό. Το εξαγωνικό Εχάλ είναι ελαφρώς υπερυψωμένο και περικλείεται από κιγκλίδωμα, ενώ η πρόσβαση στο Βήμα, μία υπερυψωμένη εξέδρα με το αναλόγιο του αναγνώστη και ξύλινο χρυσοσκάλιστο κιβώριο, γίνεται από δύο πλευρικές κλίμακες. Η τεχνοτροπία του πλούσιου διάκοσμου της επίπλωσης είναι σαφώς επηρεασμένη από το εσωτερικό των συναγωγών της Βενετίας και δημιουργεί μία θελκτική αντίθεση με την απλή διακόσμηση της αίθουσας προσευχής. Οι θέσεις για τους άντρες εκτείνονται κατά το μήκος του διαμήκους άξονα του κτιρίου και είναι σε μορφή πάγκων. Η σεφαραδίτικη επίδραση εκφράζεται στη χρήση ενός εσωτερικού Παρόχετ, κρεμασμένου πίσω από τις θύρες του Εχάλ, ένα χαρακτηριστικό που κανονικά δεν συναντάται στις Ρωμανιώτικες συναγωγές. Πρόσφατα (Φεβρουάριος 2020) έγινε καθαρισμός και αποκάλυψη του φρεατίου που κατέβαινε στο Μίκβε (τελετουργικό λουτρό καθαρμού) από το ισόγειο της Συναγωγής.
Δείτε την Ψηφιακή Παρουσίαση
