Γεννήθηκε το 1897 σε ένα αρχοντικό δίπλα στη Συναγωγή «Γκρέκα» και ήταν γιος του Μωυσή Καΐμη, εκδότη της τοπικής εφημερίδας Ισραηλίτης Χρονογράφος.
Η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα, όπου ο πατέρας του εξέδιδε την εφημερίδα Ισραηλιτική Επιθεώρησις, ενώ ο Τζούλιο, ένθερμος δημοτικιστής, αρθρογραφούσε στο βασικό δημοτικιστικό περιοδικό Ο Νουμάς και συναναστρεφόταν λογοτέχνες της εποχής. Αντίθετα με την πλειοψηφία των ομοθρήσκων του, συντάχθηκε με τον Βενιζέλο, από τον οποίο και στάλθηκε στη Θεσσαλονίκη ως πρώτος αντιπρόσωπος του ελληνικού κράτους, με σκοπό να επηρεάσει υπέρ του Βενιζέλου την ισχυρά βασιλόφρονη εβραϊκή κοινότητα της πόλης.
Σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου και τη δεκαετία του 1920 ταξίδεψε στη Ρώμη, όπου διαδέχθηκε τον πατέρα του στην εφημερίδα La Tribuna. Συναναστρεφόταν όλους σχεδόν τους Έλληνες λογοτέχνες και καλλιτέχνες της εποχής. Μετάφρασε στα ελληνικά έργα από τα αρχαία ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά και σανσκριτικά. Υπήρξε ο πρώτος Έλληνας που μελέτησε συστηματικά το ελληνικό θέατρο σκιών, τον Καραγκιόζη, εκδίδοντας το 1935 το κορυφαίο έργο του Karaghiozi ou la comédie grecque dans l’ âme du théâtre d’ ombres.
Το 1934 ταξίδεψε στην Παλαιστίνη, τη Συρία και την Υεμένη, ως επί το πλείστον πεζός, γράφοντας τις εντυπώσεις του και ζωγραφίζοντας ίσως τις καλύτερες ακουαρέλες του. Σημαντική θέση στο έργο του κατέχει και η ενασχόλησή του με την εβραϊκή παράδοση και την Καμπαλά.
Η προϊούσα κώφωση που τον ταλαιπωρούσε από νεαρή ηλικία έγινε η αιτία να απομονωθεί κοινωνικά και να ζήσει φτωχικά. Όπως ο Θεόφιλος, πολλές φορές ξεπλήρωνε με σχέδιά του τα λιτά γεύματά του σε ταβερνάκια της Πλάκας. Πέθανε πάμφτωχος το 1982. Το έργο του ήταν ελάχιστα γνωστό την εποχή εκείνη. Η πρώτη αναδρομική έκθεσή του πραγματοποιήθηκε το 1994, ενώ το έργο του μελετήθηκε και σχολιάστηκε από τον Μισέλ Φάις. Ο ίδιος επιμελήθηκε και τις δύο εκθέσεις έργων του στο ΕΜΕ το 1998 και το 2003.
Δείτε την Ψηφιακή Παρουσίαση
