Οι πρώτοι Εβραίοι εγκαταστάθηκαν στην Πάτρα προερχόμενοι από τη Συρία, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του διαδόχου του Αλεξάνδρου, Σελεύκου Α’ του Νικάτωρος (323-281 π.Χ.) Τον 15o αι. μ.Χ. η Κοινότητα αυξήθηκε με την άφιξη προσφύγων από την Ισπανία και αργότερα από τη Νότια Ιταλία.
Πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Κοινότητα της πόλης αριθμούσε 265 μέλη, από τα οποία 161 ζούσαν στην Πάτρα και οι υπόλοιπες 40 οικογένειες στο Αγρίνιο.
Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, κάποιες οικογένειες κατάφεραν να κρυφτούν σε γειτονικά χωριά. Ωστότο, 113 άνθρωποι παρέμειναν στην πόλη και οδηγήθηκαν στα στρατόπεδα εξόντωσης. Από αυτούς μόνο τέσσερις επέστρεψαν.
Μετά τον πόλεμο σταδιακά η κοινότητα συρρικνώθηκε ώσπου το 1991 διαλύθηκε οριστικά. Πριν την κατεδάφιση της συναγωγής το 1984, το εσωτερικό της αφαιρέθηκε και έκτοτε φιλοξενείται στο Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος.
