Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, ήταν ιδιαιτέρως διαδεδομένο τόσο ανάμεσα στις Εβραίες όσο και στις μη Εβραίες νύφες των αστικών κέντρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, να φορούν βελούδινα νυφικά σε πορφυρές ή μαβιές αποχρώσεις, κεντημένα με χρυσό νήμα με την συρμακέσικη τεχνική της λεγόμενης τουρκο-μπαρόκ τεχνοτροπίας. Όταν το λευκό νυφικό έγινε του συρμού, στις αρχές του 20ού αιώνα, τα βελούδινα νυφικά, τα οποία ήταν και μέρος της προίκας των Εβραίων γυναικών, συχνά μετατρέπονταν σε βήλα για το ερμάριο της Τορά. Συνεχίζοντας αυτή την ιερή πρακτική, η Χάνα Μάτσα από τα Ιωάννινα ένωσε με ευλαβικές βελονιές τα μανίκια και το εμπρόσθιο μέρος του νυφικού της γιαγιάς της, μετατρέποντάς το σε βήλο, και το αφιέρωσε στη συνέχεια στην τοπική της συναγωγή, εις μνήμη του συζύγου της Αβραάμ και του υιού της Μωυσή το 1921.
© Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος
