Η προίκα της νύφης των παραδοσιακών ελληνοεβραϊκών οικογενειών του 19ου αιώνα περιελάμβανε ένα σύνολο χρυσοκέντητων υφασμάτων για να χρησιμοποιηθούν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους στις τελετουργικές περιστάσεις του κύκλου της ζωής. Ωστόσο, μερικά από αυτά τα προσφιλή αντικείμενα επιλέγονταν για να προσαρμοστούν, ώστε να αφιερωθούν στη συναγωγή. Η Χάνα Μεΐρ από τα Τρίκαλα επέλεξε το 1922 ένα πολύτιμο κάλυμμα μαξιλαριού, χρονολογούμενο στα τέλη του 19ου αιώνα, το έκοψε στη μέση, πιθανώς για να αφαιρέσει κάποιο φθαρμένο κομμάτι στο κέντρο του υφάσματος, και το προσάρμοσε εκ νέου, ώστε να γίνει το κεντρικό μέρος μιας Μαπά, ενός επιβλήματος δηλαδή για την ξύλινη θήκη της Τορά στη Ρωμανιώτικη συναγωγή του τόπου καταγωγής της. Για να διαιωνίσει το όνομά της, προσέθεσε, κεντρικά στο επάνω μέρος του υφάσματος, μια επιμελώς κεντημένη αφιερωματική επιγραφή.
© Εβραϊκό Μουσείο της Ελλάδος
