Το 1526, αρκετοί Ούγγροι Εβραίοι, τους οποίους είχαν πάρει μαζί τους οι Τούρκοι ως αιχμαλώτους όταν αποχώρησαν από την Ουγγαρία, εγκαταστάθηκαν στην πόλη της Καβάλας. Στην απογραφή του 1569, καταγράφηκαν 23 εβραϊκές οικογένειες, 113 μουσουλμανικές και 56 χριστιανικές. Η άφιξη Σεφαραδιτών Εβραίων από τη Θεσσαλονίκη και από άλλες πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είχε ως συνέπεια την αφομοίωση των Εσκενάζι Εβραίων της πόλης. Στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όταν η Καβάλα μετατράπηκε σε σημαντικό κέντρο παραγωγής και εμπορίας καπνού, πολλοί Εβραίοι από άλλες κοινότητες εγκαταστάθηκαν εκεί σε αναζήτηση καλύτερης ζωής. Το 1885, χτίστηκε η Συναγωγή, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα η κοινότητα αριθμούσε πάνω από 2.000 μέλη. Υπό την επίβλεψη της Alliance λειτούργησαν εβραϊκό δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο. Τα σχολεία παρείχαν εκπαίδευση υψηλού επιπέδου, ενώ φοιτούσαν σε αυτά Εβραίοι, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι μαθητές. Το 1941, η Καβάλα περιήλθε στη βουλγαρική ζώνη κατοχής. Στη διάρκεια της Κατοχής, οι περιουσίες των Εβραίων της πόλης κατασχέθηκαν, ενώ τους απαγορεύθηκε να ασκούν οποιαδήποτε εργασία. Οι νέοι επιστρατεύτηκαν σε καταναγκαστικά έργα. Στις 3 Μαρτίου 1943, οι βουλγαρικές αρχές συνέλαβαν τους Εβραίους της πόλης και τους φυλάκισαν σε άδειες αποθήκες καπνού. Από την Καβάλα μεταφέρθηκαν, υπό άθλιες συνθήκες, στο λιμάνι του Λομ, στον Δούναβη, όπου παραδόθηκαν στους Γερμανούς, οι οποίοι με τη σειρά τους τους μετέφεραν στο στρατόπεδο εξόντωσης της Τρεμπλίνκα. Από την εβραϊκή κοινότητα της Καβάλας, που προπολεμικά αριθμούσε περίπου 2.100 μέλη, μόνο 42 άτομα επέζησαν. Μετά την Απελευθέρωση, οι ελάχιστοι επιζήσαντες προσπάθησαν να ανασυγκροτήσουν την κοινότητα, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Ισραηλιτική Κοινότητα της Καβάλας διαλύθηκε επισήμως το 1980.
(Το περιεχόμενο συμπεριλαμβάνεται στην ψηφιακή εφαρμογή πολυμέσων του Εβραϊκού Μουσείου της Ελλάδος με τίτλο «Οι Εβραίοι της Ελλάδας, 2300 Χρόνια Ιστορίας και Παράδοσης/ The Jews of Greece, 2300 Years of History and Tradition”)
