Κάθε μαρτυρία συμβάλλει ουσιαστικά στην υποστήριξη της ανθρωποκεντρικής θεώρησης της ιστορίας και της αφήγησης «από τα κάτω», δηλαδή μέσα από τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις των ίδιων των ανθρώπων που έζησαν το ιστορικό παρελθόν. Η ύπαρξη ενός συνόλου μαρτυριών επιτρέπει τη συγγραφή μιας κοινωνικής ιστορίας του διωγμού των Ελλήνων Εβραίων κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου δίνοντας έμφαση περισσότερο στη φωνή των θυμάτων και λιγότερο στις ίδιες τις διαδικασίες εκδίωξης και τις πρακτικές εξόντωσης. Στις μαρτυρίες για τον διωγμό συνυπάρχει τόσο το πώς βιώθηκε αυτός όσο και το πώς έγινε, βγάζοντας οριστικά τουλάχιστον αυτά τα θύματα από την ανωνυμία. Οι μαρτυρίες προσφέρουν στοιχεία ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και χρήσιμα για την προσπάθεια ανάλυσης, κατανόησης και ερμηνείας του ρόλου των ατόμων στο ιστορικό γίγνεσθαι και, ταυτόχρονα, καταδεικνύουν με τον πιο εναργή τρόπο τον πλουραλισμό των εμπειριών του ιστορικού παρελθόντος. Επιπλέον, αποτελούν εξαιρετικά σημαντική πηγή προσωπικών και οικογενειακών ιστοριών, που εμπλουτίζουν τα εκθέματα του ΕΜΕ και μετατρέπουν την ενίοτε απρόσωπη ιστορία σε προσωπική.
Είναι προφανές ότι η αξία κάθε μαρτυρίας αναμένεται να πολλαπλασιαστεί, καθώς ο φυσικός κύκλος της ζωής των μαρτύρων ολοένα και κλείνει.
