ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΜΠΑ
Είχαν περάσει δεκατρία χρόνια από το τέλος του πολέμου. Η δεκαεξάχρονη Φωτεινή Κάμπα ζούσε με τους γονείς της στην Αθήνα. Ήταν μια ήσυχη, αγαπημένη οικογένεια.
Τότε ο πατέρας της αρρώστησε με γρίπη της Ασίας. Υπήρχε μια επιδημία εκείνη την εποχή και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Η κατάστασή του ήταν σοβαρή.
Κατά τη διάρκεια μιας από τις επισκέψεις της στο νοσοκομείο, ο πατέρας της άρχισε να λέει μια ιστορία στη Φωτεινή. Φαίνεται ότι δεν ήθελε να πεθάνει χωρίς να της έχει πει την αλήθεια.
Έτσι της είπε ότι πάντα την αγαπούσαν πολύ και ότι ήταν το πιο πολύτιμο πράγμα που είχε ο πατέρας και η μητέρα της. Αλλά της είπε επίσης ότι δεν ήταν φυσικό τους παιδί. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, περίπου το 1943-1944, ένας Εβραίος γνωστός τους είχε εμπιστευτεί την τρίχρονη κόρη του, τη Ραχήλ, σε αυτόν και τη σύζυγό του. Ήξερε πόσο αγαπούσαν τα παιδιά και θέλησαν να την προστατεύσουν με αυτόν τον τρόπο από το διωγμό που είχαν εξαπολύσει οι Γερμανοί εναντίον των Εβραίων. Όταν με το καλό θα επέστρεφε από την εξορία, θα έπαιρνε πίσω το παιδί του.
Τα χρόνια πέρασαν, οι Γερμανοί έφυγαν από την Αθήνα και ο πόλεμος τελείωσε. Ο Εβραίος γνωστός τους δεν επέστρεψε ποτέ να διεκδικήσει την κόρη του και ήταν προφανές το γιατί. Το ζεύγος συνέχισε να μεγαλώνει την μικρή σαν δικό τους παιδί. Ο δεσμός μεταξύ τους είχε ριζώσει και την αγαπούσαν πάρα πολύ. Ιδιαίτερη αδυναμία της είχε η θετή της μητέρα.
Η αποκάλυψη αυτή ταρακούνησε τη Φωτεινή-Ραχήλ και κατέστρεψε τον ήρεμο κόσμο της. Στεναχωρήθηκε πολύ και άρχισε να προσπαθεί να ανακαλύψει ποια πραγματικά ήταν. Όταν ο πατέρας της έγινε καλά, προσπάθησαν μαζί να εντοπίσουν την αρχική οικογένειά της. Πήγαν στην παλιά της γειτονιά και ρώτησαν να μάθουν για τους γονείς της. Τόσο ολοκληρωτικός είχε όμως υπάρξει ο εκτοπισμός των Εβραίων, που κανένας πια δεν είχε μείνει από εκείνους που θα μπορούσαν να γνωρίζουν.
Η μητέρα της Φωτεινής-Ραχήλ ανησυχούσε πάλι μήπως απομακρυνθεί από κοντά της και την χάσει. Η στεναχώρια και η αγωνία της έγιναν αιτία να διακοπεί η προσπάθεια αναζήτησης των φυσικών γονέων. Η Φωτεινή-Ραχήλ δεν κατάφερε να μάθει ούτε τα ονόματά τους.
Λίγα χρόνια αργότερα, παντρεύτηκε έναν Χριστιανό και απέκτησε παιδιά. Αλλά ανεξάρτητα από το πόσα χρόνια πέρασαν, τα ερωτηματικά σχετικά με την πραγματική της ταυτότητα την βασάνιζαν. Ευτυχώς, ο σύζυγός της την στήριξε. Οι προσπάθειές της να αποκτήσει περισσότερες πληροφορίες μέσω της Εβραϊκής Κοινότητας των Αθηνών αλλά και μέσω διεθνών οργανισμών στο Ισραήλ απέτυχαν, καθώς τα ονόματα των φυσικών γονέων της δεν ήταν γνωστά. Ένας συγγενής, που ίσως τα γνώριζε, πέθανε πριν προλάβει να τους τα πει.
Ακόμα και έτσι, η Φωτεινή-Ραχήλ αποφάσισε να αποδεχθεί την ταυτότητά της: μελέτησε και προετοιμάστηκε να ξανά γίνει Εβραία. Η Εβραϊκή Κοινότητα την δέχτηκε στους κόλπους της και την αγκάλιασε. Τώρα είναι μέλος διαφόρων εβραϊκών γυναικείων οργανώσεων. Έχει πολλούς Εβραίους φίλους, που την προσκαλούν σε εβραϊκές γιορτές και στις εκδηλώσεις της Κοινότητας. Η στενή της οικογένεια εγκρίνει τις επιλογές που έχει κάνει και την υποστηρίζει πλήρως. Έχει έτσι καταφέρει, μετά από χρόνια ανησυχιών, να γίνει και πάλι αυτό που πιστεύει ότι πρέπει να είναι και να ανακτήσει την εσωτερική της γαλήνη και ηρεμία.
Δείτε την Ψηφιακή Παρουσίαση
