Μέσα στη δίνη του πολέμου, η οικογένεια της Ευτυχίας Ναχμία βρέθηκε από τα Ιωάννινα που έμενε, στην Αθήνα. Η πολυάνθρωπη πόλη θα τους προσέφερε περισσότερη ασφάλεια. Με την έκδοση της διαταγής του Στρόοπ, η οικογένεια αντί να παρουσιαστεί για καταγραφή, κρύφτηκε. Απέκτησαν όλοι νέες πλαστές ταυτότητες με ψεύτικα χριστιανικά ονόματα.
Η Χίτσα και ο αδελφός της Τζέκυς (Ιάκωβος) έγιναν Ευτυχία και Νίκος Οικονομίδης. Βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του Μίμη και της Μαρίας Αγγελοπούλου. Παρουσιάστηκαν ως ανίψια από την επαρχία του «θείου Μίμη» και της «θείας Μαρίας» που τους δέχτηκαν αυτή την δύσκολη ώρα.
Στη νέα τους γειτονιά κανείς δεν ήξερε πως ήταν Εβραιόπουλα. Έπαιζαν με τα άλλα παιδιά ενώ η δήθεν θεία τους τα δίδασκε μερικά μαθήματα για να μη μείνουν πίσω από τους συνομηλίκους τους. Η νοσταλγία για την οικογένειά τους και οι μνήμες από περασμένες ανέμελες μέρες έγινε καημός που δεν ομολογούσαν, για να μην ενοχλήσουν τους ανθρώπους που τους έκρυβαν και έγινε ο μόνιμος σύντροφος των δύο αδελφών.
Οι μήνες περνούσαν απαράλλακτοι και η αίσθηση του χρόνου χάθηκε. Τα παιδιά δεν είχαν τρόπο να ξέρουν πότε ήταν Πέσαχ. Γιόρταζαν για κάλυψη τις Χριστιανικές γιορτές και φυσικά και το Πάσχα. Το δυο αδέλφια πήγαν , όπως όλοι, στην εκκλησία τη Μεγάλη Παρασκευή, πέρασαν μαζί με τα άλλα παιδιά κάτω από τον Επιτάφιο κι αυτό τα έκανε να νιώθουν μπερδεμένα. Δεν ήταν άραγε αμαρτία να παριστάνουν ότι είναι Χριστιανοί χωρίς να το πιστεύουν;
Για να είναι όλη η οικογένεια μαζί, μετακόμισαν στο σπίτι του Δημήτρη και της Αργυρώς Σπηλιωτοπούλου, στο Πεδίον του Άρεως. Οι βόλτες στο πάρκο και οι με χίλιες προφυλάξεις επισκέψεις στον κινηματογράφο «Βοξ» ήταν η μόνη τους διασκέδαση. Μια τυχαία συνάντηση, ένα παραπανίσιο βλέμμα μπορούσαν κάθε στιγμή να γίνουν η αιτία συμφοράς. Έτσι, σε μια ηλικία που άλλα παιδιά ανακαλύπτουν τον κόσμο και τη ζωή, «που το πρώτο τους μέλημα είναι το παιχνίδι και δεύτερο το σχολειό», η Ευτυχία αναγκάστηκε να αλλάξει όνομα για να κρυφτεί από εκείνους που τη θεωρούσαν «υπάνθρωπο» και την κυνηγούσαν. Για εκείνη «δεν είναι αστείο, δεν είναι παιχνίδι είναι ζήτημα ζωής και θανάτου …..».
Δείτε την Ψηφιακή Παρουσίαση
