Στο επίπεδο αυτό, εκτίθενται αντιπροσωπευτικά αντικείμενα του Κύκλου των Εβραϊκών Εορτών όπως αυτές γιορτάζονται στη διάρκεια της χρονιάς. Στο κέντρο της βιτρίνας εκτίθενται αντικείμενα για τον εορτασμό του Σαββάτου (Σσαμπάτ), της μεγαλύτερης εβραϊκής εορτής, καθώς μας υπενθυμίζει το έργο της δημιουργίας και είναι αφιερωμένος στο διαλογισμό, μέσω της αποχής από κάθε δημιουργική δραστηριότητα. Σε κάθε περίπτωση καθιερώθηκαν συγκεκριμένα εικονογραφικά θέματα, εμπνευσμένα από τη βιβλική διήγηση, τόσο για τη συναγωγική λειτουργία όσο και για τις οικιακές λειτουργίες, καθώς και ειδικά αντικείμενα για τον εορτασμό τους.
Ραβινική στολή για τις εορτές του Ρπσς Ασσανά και του Γιομ Κιπούρ. Αποτελείται από λευκό σατέν ράσο με βελουτέ μόστρα και πίλο από λευκό σατέν και ραβινικό εγκόπλιο στο σχήμα του Μαγκέν Νταβίντ (Ασπίδα του Δαβίδ), διακοσμημένο με υαλόπετρες, καθώς και βακτηρία, ανήκαν στο Ηλία Μπαρτζιλάι, Αρχιραβίνο Αθηνών κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και μετά από αυτήν, ο οποίος διέφυγε με τη βοήθεια των Ελλήνων ανταρτών στα βουνά. Το χειροποίητο μεταξωτό σάλι προσευχής, το Ταλέθ, κάλυπτε κάποτε το κεφάλι και τους ώμους του Αβραάμ Εσκενάζι, ο οποίος υπηρέτησε ως Σαμάσς, δηλαδή επιστάτης της Συναγωγής της Αθήνας.
Σσοφάρ, σάλπιγγα για το Ροσς Ασσανά και το Γιομ Κιπούρ από κέρας κριαριού, με οδοντωτή απόληξη και εγχάρακτα σχέδια, με ένα φτερό στο εσωτερικό του για να απορροφά την υγρασία, από τα Ιωάννινα περί το 1900.
Χρυσοκέντητο βελούδινο μαξιλάρι για τους «γαμπρούς» της γιορτής Σιμχάτ Τορά, Ιωάννινα, 19ος αι.
Χυτή μπρούτζινη Χανουκιά, οκτάφωτη λυχνία, για τον εορτασμό του Χανουκά, 19ος –αρχές του 20ου αι. από τη Συναγωγή της Πάτρας. Στο κέντρο της διακρίνεται, εγχάρακτη, η τυπική επιγραφή: «Λύχνος εντολή νόμου και φως».
Ασημένια και μερικώς επιχρυσωμένη θήκη για τον Κύλινδρο της Εσθήρ, καμωμένη με την συρματερή τεχνική, από τα Ιωάννινα, τέλη 19ου – αρχές 20ου αι.
Μεγκιλά, Κύλινδρος της Εσθήρ, με μερικώς επιχρυσωμένη ασημένια θήκη με κεντρική παράσταση των Πλακών του Νόμου, Ιωάννινα, τέλη 19ου- αρχές 20ου αι.
Κηροπήγια, όπως αυτό το ασημένιο ζεύγος, άρχισαν να χρησιμοποιούνται κατά κόρον το 19ο αιώνα, προς εκπλήρωση της τήρησης της εντολής της αφής των φώτων. Πριν το δείπνο του Σσαμπάτ, ο άνδρας του σπιτιού απαγγέλει το Κιντούσς πάνω από ένα κύπελλο με κρασί.
Δοχεία για Μπεσαμίμ (μυρωδικά), για την τελετή της Αβνταλά (Διαχωρισμός). Τα δύο διάτρητα κυλινδρικά ζεύγη προέρχονται από τη Συναγωγή της Πάτρας και χρονολογούνται στον 20ο αι. ενώ το πυργόσχημο, με τη συρματερή τεχνική, έχει κατασκευαστεί πιθανώς στην πρωτεύουσα της Μοραβίας Μπρνο, στα τέλη του 19ου αι.
Λινό τραπεζομάντηλο για το Σσαμπάτ, κεντημένο με πολύχρωμα νήματα, με την τεχνική της αλυσιδωτής βελονιάς, σε παραστάσεις που, μεταξύ άλλων, απεικονίζουν τους Ιερούς Τόπους της Γης του Ισραήλ. Κεντήθηκε πιθανότατα από τον προικισμένο καλλιτέχνη Σιμχά Γιάνβερ, στην Ιερουσαλήμ, κατά το δεύτερο μισό του 19ου ή τις αρχές του 20ου αι.
Γυάλινο καντήλι, από τη Συναγωγής της Πάτρας, α΄μισό τους 20ού αι.
Άρτοι με βιβλικές παραστάσεις που συνήθιζαν οι Σεφαραδίτες της Θεσσαλονίκης, της Λάρισας και της Κομοτηνής κατά την εορτή του Σσαβουότ.
Νόβιες, γλυκίσματα από αμυγδαλόπαστα, που συνήθιζαν οι Σεφαραδίτες της Θεσσαλονίκης και άλλων κοινοτήτων, κατά την εορτή του Πουρίμ, με τις φιγούρες των πρωταγωνιστών της ιστορίας της Εσθήρ ή με τη μορφή αντικειμένων της καθημερινής ζωής.
Η Ωραιοζήλη Σιδηροπούλου – Λεβή ως Βασίλισσα Εσθήρ, Βόλος, 1922.
