Η παρουσία των Εβραίων στη Χαλκίδα εντοπίζεται στους πρώτους Ελληνιστικούς χρόνους Μέσα από διαρκείς αναταραχές αλλά και μεγάλες περιόδους ηρεμίας, η παρουσία τους παραμένει κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, την Ενετική κυριαρχία (όταν περιορίζονται σε γκέττο) και την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το 1840, με τη Χαλκίδα να υπάγεται πλέον στο νέο ελληνικό κράτος και αναφέρονται 400 Εβραίοι στην πόλη. Αρκετοί από αυτούς μετοίκησαν για λόγους εμπορικούς σε άλλες πόλεις, ώστε με την κήρυξη του πολέμου, το 1940 η Κοινότητα αριθμούσε 325 μέλη. Γνωστότερος εκπρόσωπός της, ο Συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, από τους πρώτους πεσόντες ανώτερους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού στο Αλβανικό μέτωπο.
Οι περισσότεροι Εβραίοι της πόλης έμεναν στη γειτονιά γύρω από τη Συναγωγή, με κύριο άξονα την οδό Κώτσου. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, χάρη στην προστασία των Χριστιανών συμπολιτών τους και της Αντίστασης, σχεδόν όλοι οι Εβραίοι της πόλης διασώθηκαν. Σήμερα, μικρός αριθμός Εβραίων παραμένει, με τη Συναγωγή και το νεκροταφείο να θυμίζουν το πλούσιο παρελθόν της Ρωμανιώτικης αυτής Κοινότητας.
Δείτε την Ψηφιακή Παρουσίαση
